நடப்புகள்

இந்தக் கேள்வி பெரும்பாலும் எல்லோரிடமும் இருக்கிறது. புலிசார்பாளர்களிடம் மட்டுமல்ல; புலியெதிர்ப்புத் தரப்பிலும் இதுதான் கேள்வி. சிங்களத்தரப்பிலும், ஏன் பிராந்தியத் தரப்பிலும் இதுவொரு முக்கிய கேள்வியாகத் தொக்கி நிற்கிறது.

புதிதாக இணைத்துக்கொள்ளப்பட்ட ஆயிரக்கணக்கான போராளிகள் தகுந்த போரனுபவம் பெற எடுக்கும் காலமே 'களநிலைமையில்' வலிந்த தாக்குதலைத் தொடங்குவதைத் தீர்மானிக்கும் முக்கிய காரணி.

புலி பதுங்குகிறது; இடையிடையே பாய்கிறது. இறுதியாக அனுராதபுரத்தில் பாய்ந்தது. அனால் இங்கு எல்லோரிடமுமுள்ள கேள்வி, புலி எப்போது இராணுவ நிலைகளைத் தாக்கி நிலமீட்புச் சமரை நடத்தப்போகிறது என்பதே.

நிலமீட்புச் சமரை நடத்துவதற்கான அரசியல், இராணுவக் களச்சூழல் இன்னும் கனியவில்லையென்றுதான் தோன்றுகிறது.

அதற்கு முன்னர் சற்றுப் பின்னோக்கிச் சென்று ஒரு மீள்பார்வை செய்வது நன்று.

இற்றைக்கு ஒன்றேகால் வருடங்களுக்கு முன்பிருந்த நிலை இப்போதில்லை. இன்னும் தெளிவாகச் சொல்வதானால் கடந்த வருடம் ஆவணி 11 இல் புலிகள் முகமாலை, கிளாலி அச்சில் வலிந்த போர் தொடுப்பதற்கு முன்பிருந்த நிலை இப்போது இல்லை. அந்த வலிந்த சமர்வரை புலிகள் பக்கமே சாதகங்கள் அதிகமிருந்தன. புலிகளின் கையே ஒங்கியிருந்தது. முன்னாள் யுத்தநிறுத்தக் கண்காணிப்புக் குழுவின் தலைவர்கூட 'புலிகள் மிகுந்த தேர்ச்சி பெற்ற வீர்களைக் கொண்டு, யுத்தத்தை எதிர்கொள்ளும் மனநிலையில் உள்ளபோதும் அரசபடையினர் தரப்பில் யுத்தத்தை எதிர்கொள்ளும் மனநிலை இல்லை' எனத் தெரிவித்திருந்தார். அந்த ஆவணிச்சமரின்பின் நிலைமை தலைகீழாக மாறியது உண்மை. அந்தத் தாக்குதல்முயற்சி மட்டும் புலிகள் நினைத்ததுபோல் நடந்திருந்தால் இன்று கிழக்கு முழுவதும் விடுபட்டிருக்காது, இராணுவ - அரசியல் சூழ்நிலைகளில் தமிழர் தரப்பின் நிலையே வேறாக இருந்திருக்கும்.

ஆனால் அவசர குடுக்கைத்தனமோ, அல்லது தம்மீதான அதீத நம்பிக்கையும் எதிரிமீதான குறைந்த மதிப்பீடுமோ, அச்சமர் தோல்வியில் முடிவடைந்ததோடு புலிகளைச் சடுதியாகப் பாதித்தது. ஏறத்தாழ 350 க்கும் அதிகமான போராளிகள் கொல்லப்பட்டதோடு 800 க்கும் அதிகமானோர் காயமடைந்தனர். சிறிலங்கா இராணுவத்தரப்பிலும் இதேயளவு அல்லது இதைவிட அதிகளவு இழப்பு ஏற்பட்டபோதும், புலிகளுக்கு இது மாபெரும் பின்னடைவே. பெருந்தொகையில் போராளிகளை இழந்தும், பேரளவான ஆயுத வெடிபொருட்களைப் பயன்படுத்தியும் எதுவித சாதகமான பெறுபேறும் கிடைக்கவில்லை. எதிரியிடம் போராளிகளின் உடல்கள் விடுபடக்கூடாது என்பதற்காகவே பெரும் சண்டைகளைச் செய்தபோதும் அச்சமரில் ஐம்பது வரையான போராளிகளின் உடல்கள் எதிரியிடம் கைவிடப்பட்டமையானது சண்டையில் என்ன நடந்திருக்குமென்பதைக் காட்டுகிறது. தரையில் குறிப்பிடத்தக்க முறையில் எதுவும் நடக்காததால் புலிகளின் விமானப்படைபற்றிய உளவியல் யுத்தம்கூட பிசுபிசத்துப் போய் கேலிக்கூத்தானது.

ஆனால் அந்தச்சமர் புலிகளால் தொடங்கப்படும்வரை புலிகள் நினைத்ததுபோலவே எல்லாம் நடந்து வந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது. மக்கள்படை என்ற பெயரில் படையினர் மீது நடத்தப்பட்ட கிளைமோர்த் தாக்குதல்கள் படையினரை பெரும் இக்கட்டுக்குள் மாட்டிவிட்டிருந்தது. ஆவணிச் சமர்வரை அந்தக் கிளைமோர்த் தாக்குதல்களை முழுமையாகக் கட்டுப்படுத்துமளவுக்கு இராணுவம் தயாராக இருக்கவில்லை. சமர் ஒன்று தொடங்கினால், வினியோகத் தொடரணிக்கு விழும் இரண்டொரு கிளைமோர்த் தாக்குதல்கள்கூட மொத்தச் சமர்க்களத்தையே மாற்றிவிடுமென்ற நிலையில், சிறிலங்காப் படைத்தரப்பு மிகவும் ஆபத்தான சூழ்நிலையிலேயே இருந்தது. இராணுவத்தினர் மேல் பெரியதொரு சமரைத் தொடுப்பதற்கு புலிகளுக்கு ஏதாவது சாட்டு தேவைப்பட்டது. அதற்காக அவர்கள் காத்திருந்தார்கள். மாவிலாறில் சிறிலங்காப்படையினரின் வலிந்த தாக்குதல்வரை அவர்கள் நினைத்தபடி எல்லாம் நடந்தது. மூதூர்ப்பகுதி மீதான வலிந்த தாக்குதலை நடத்திக்காட்டினார்கள். சிறிலங்கா அரசபடையினரின் நிலைமை தப்பியோடு நிலையில்தான் அப்போதும் இருந்தது.

அதே துணிவில் யாழ்ப்பாணத்தின் மீதும் போர்தொடுத்தனர் புலிகள். ஆனால் நடந்ததோ வேறு. வழமையான புலிகளின் ஆயத்தப்படுத்தல்களின்றி இச்சமர் தொடங்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது. சரியான வேவுத்தரவுகள், நுழைவுப்பாதைகள் இன்றி தாம் ஒரு நாட்டு இராணுவம் என்ற நினைப்புடன் முழுக்க முழுக்க மரபுவழியில் புலிகள் சமரொன்றைத் தொடக்கினார்கள். அணிகள் எவையும் ஊடுருவி தாக்குதல் நடத்தவில்லை. இரவு நேர நகர்வுகளோ எதிரிமீதான திகைப்புத்தாக்குதல்களோ நடக்கவில்லை நேரடியாக கனரக ஆயுதங்கள்மூலம் காவலரண்களைத் தாக்கி முழுமையான மரபுவழிச்சமரொன்றைச் செய்தார்கள். எதிரியின் ஆட்லறி, வினியோகத் தளங்கள் மீதான தாக்குதலைச் சரிவரச் செய்யவில்லை.
அதேவேளை, எதிரிக்கு இது வாழ்வா சாவா நிலைமைதான். ஏனென்றால் யாழ்ப்பாணத்தில் நிற்கும் இராணுவத்துக்கு இதுதான் நிலைமை. தப்பியோட முடியாது. இதுவே வன்னியின் தென்முனையில் எங்காவது நடந்திருந்தால் இராணுவம் தொடக்கத்தில் கட்டாயம் தப்பியோடியிருக்கும். ஓயாத அலைகள் -3 வன்னிக் காட்டில் தொடங்கியபோது இராணுவம் ஓடிய ஓட்டமும், அது யாழ்ப்பாணப்பக்கம் திரும்பியபோது புலிகளுக்குக் கிடைத்த கடுமையான எதிர்ப்பையும் ஞாபகம் கொள்வது சிறந்தது.

ஆவணிச் சமரில் புலிகளின் தாக்குதல்கள் சரியான திட்டமிடலின்றி, சரியான ஒருங்கிணைப்பின்றி நடத்தப்பட்டதாகவே தெரிகிறது. விடுதலைப்புலிகளின் முக்கிய படையணிகளும் வீரர்களும் சமரின் தொடக்கத்தில் களத்தில் இறங்கவில்லை. முக்கிய சண்டைத்தளபதிகள் களத்தை வழிநடத்தவில்லை. வேறு ஏதாவது பெரிய திட்டம் வைத்திருந்திருப்பார்கள் (பெரிய தரையிறக்கமொன்று அல்லது மணலாற்றுப்பக்கத்தில் பெரிய பாய்ச்சலொன்று). ஆனால் முதற்கோணலே முற்றும்கோணலாகிப் போய்விட்டது.

சுமார் ஒருவாரம் வரை தொடர்ந்த கடும் சண்டையின்பின்னர் புலியணிகள் பழைய நிலைக்கே பின்வாங்கியதோடு சமர் ஓய்வுக்கு வந்தது. தாக்குதலணிகள் கடுமையாகச் சிதைவடைந்திருந்தன. அணிகளை ஒழுங்குபடுத்தி சீரமைப்பதற்குள் இராணுவம் முகாலையில் முன்னேற்றமுயற்சி மேற்கொண்டு புலிகள் காவலரண் தொகுதியொன்றைக் கைப்பற்றிக் கொண்டது. புலிகளும் மீளமுடியாத நிலையில் பேச்சுவார்த்தை மேசைக்குச் செல்வது பற்றிக் கதைக்கத் தொடங்கினார்கள. உண்மையில் புலிகளுக்கு தம்மை சற்று ஆசுவாசப்படுத்திக்கொள்ள சிறிது காலஅவகாசம் தேவைப்பட்டது. ஆனால் அரசதரப்பு இணங்கிவராமல் போக்குக்காட்டிக் கொண்டிருந்தது. பேச்சுக்குப் பலவீனமாகப் போகக்கூடாதென்ற மரபுக்கிணங்க ஹபரண சந்தியில் ஒரு வாகனக்குண்டுத்தாக்குதல் நடத்தி 120 கடற்படையினரைக் கொன்று, காலித் துறைமுகத்தில் தாக்குதல் நடத்தி ஒரு வெற்றியைப் பெற்று பின்னர் பேச்சுக்குச் சென்றனர் புலிகள்.

ஆவணிச் சமரின் பின் புலிகள் சில நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டார்கள். அதுவரை செயற்பாடின்றி கலைக்கப்பட்டிருந்த விக்ரர் கவச எதிர்ப்புப் படையணியை மீளவும் லெப்.கேணல் அக்பரின் தலைமையில் ஒருங்கிணைத்து புதிய போராளிகளையும் இணைத்து படையணியைப் பலமாக்கினார்கள். அமைப்புக்கு ஆட்சேர்ப்பைத் தீவிரமாக்கினார்கள். யுத்தநிறுத்த காலத்தில் புலிகள் அமைப்பின் ஆட்சேர்ப்பு மிகக்குறைவாக இருந்த அதேநேரத்தில் நிறையப்பேர் அமைப்பிலிருந்து விலகிச் சென்றிருந்தார்களென்பது குறிப்பிடத்தக்கது. எனவே ஆட்தொகை ரீதியில் புலிகள் யுத்தநிறுத்த ஒப்பந்த காலத்தில் பலவீனப்பட்டிருந்தார்கள் என்பதுதான் உண்மை.

இந்நிலையில் ஒக்ரோபர் 11 ஆம் நாள் சிறிலங்கா அரசபடைகள் முகமாலை முன்னரங்கின் வழியாக பெரியதொரு படைநடவடிக்கையைச் செய்தது. ஒருநாள் மட்டுமே நடந்த இச்சமரில் இராணுவம் பலத்த இழப்புக்களைச் சந்தித்தது. புலிகளுக்கு அது வாழ்வா சாவா சமர். நன்கு திட்டமிட்ட ரீதியில் அச்சமரைப் புலிகள் வெற்றி கொண்டனர். சில கவசவாகனங்களைத் தாக்கியழித்தனர். முறியடிப்புச் சமருக்கென பெயர்போன புலிகளின் தளபதி கேணல் தீபனின் தலைமையில் இவ்வெற்றி நிகழ்த்தப்பட்டது. அதற்கு மூன்றுநாட்களுக்கு முன்புதான் விக்ரர் கவச எதிர்ப்பணியின் தளபதி லெப்.கேணல் அக்பர் களத்தில் வீரச்சாவடைந்திருந்தார்.
அந்த முறியடிப்போடு புலிகள் தம்மை வடபோர் முனையில் நிலைநிறுத்தியதோடு முன்னர் இழந்த பகுதிகளையும் மீட்டுக்கொண்டனர்.
அன்றிலிருந்து ஒருவருட காலமாக வன்னியின் வடபோர்முனையில் இராணுவம் முன்னேற்ற முயற்சிகளை மேற்கொள்ளவில்லையென்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

இந்தச்சமரின் பின்னர்தான் புலிகள் தமது ஆட்பலப் பெருக்கத்துக்கு கட்டாய ஆட்சேர்ப்பு முறையைக் கொண்டுவந்தார்கள். இதுவரை ஆட்பல ரீதியில் பங்களிப்புச் செய்யாத குடும்பங்களில் வயதுவந்த ஒருவர் கட்டாயம் இயக்கத்தில் இணையவேண்டுமென்ற நடைமுறையை வன்னியில் நடைமுறைப்படுத்தினார்கள். மிகுந்த சர்ச்சைக்குள்ளான இந்த முறைமூலம் தமது படைப்பலத்தை பெருமளவுக்குப் பெருக்கிக் கொண்டுள்ளார்கள் புலிகள்.

அதன்பின்னர் கிழக்கின் துயரம் தொடங்கியது. படிப்படியாக புலிகளின் முக்கிய இடங்களைப் பிடித்தது சிறிலங்கா இராணுவம். வாகரை விடுபட்டதோடு புலிகளுக்கிருந்த நம்பகமான வினியோகத் தொடர்பு அற்றுப்போனது. வாகரை கைவிடப்பட்டபின்னர் எந்தவொரு பெரிய சமரையும் புலிகளால் எதிர்கொள்ள முடியாது என்பது வெளிப்படை. அனாலும் கிழக்கை முழுதாகக் கைப்பற்ற எதிர்பார்த்ததைவிடவும் அதிககாலத்ததை இராணுவம் எடுத்துக்கொண்டது.
இது எதிர்பார்த்ததுதான். ஆனால் புலிகளின் ஆயுதக் கிடங்குகள் மாட்டுப்படுமென்பது எதிர்பார்க்காதது. சரியான முறையில் அவற்றைப் பதுக்காமல் விட்டமையால் நிறைய வெடிபொருட்களை இராணுவம் கைப்பற்றக்கூடியதாக இருந்தது. கிழக்கில் தொடரப்போகும் கரந்தடிப் போர்முறைக்கு வன்னியிலிருந்து வழங்கல்கள் போய்ச்சேருவதிலுள்ள சிரமம் தற்போது அளப்பரியது. இந்நிலையில் வெடிபொருட்களைச் சரியாகப் பாதுகாத்திருக்க வேண்டியது முக்கியமானது. இறுதியாக அம்பாந்தோட்டையில் நடைபெற்ற வாகனத்தொடரணி மீதான தாக்குதல்கூட கிளைமோர் இன்றி வெறும் துப்பாக்கி ரவைகளால் நடத்தப்பட்டுள்ளதென்பதைக் குறிப்பிட வேண்டும். ஒரு கிளைமோராவது வைத்துத் தாக்குதல் நடத்தியிருந்தால் இன்னும் பெரியளவில் இழப்பை ஏற்படுத்தியிருக்கலாம்.

இனி தற்போதைய சூழ்நிலைக்கு வருவோம்.

புலிகள் தம்மீது பாயமுன்பு அவர்கள் மீது தாம் பாயவேண்டுமென சிறிலங்கா அரசபடைகள் திட்டமிட்டிருந்தன. பரீட்சார்த்த முயற்சியாக வவுனியா - மன்னார் முன்னரங்குகளில் மட்டுப்படுத்தப்பட்டளவில் சில நடவடிக்கைகளைச் செய்தன. அவையனைத்தையும் புலிகள் மிகக்கடுமையாக எதிர்த்து முறியடித்தனர். தற்போதைய நிலையில் சிறிய இராணுவத் தோல்வியும் தென்னிலங்கை அரசியிலில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துமென்பதால், வெற்றி வராவிட்டாலும் பரவாயில்லை; தோல்வி வரக்கூடாது என்ற நிலையை சிங்கள ஆட்சியாளர்கள் எடுத்திருந்தனர். அதனால் வன்னிமீது பெரும் இராணுவநடவடிக்கையை இதுவரைத் தவிர்த்தே வந்துள்ளனர். ஆனால் புலிகளுக்கு ஓய்வுகொடுத்தால் அவர்கள் தமது அடுத்த பாய்ச்சலுக்கு அதைத் தயார்ப்படுத்திக் கொண்டுவிடுவார்கள் என்ற எண்ணம் சிங்களத் தலைமைக்கு உண்டு. அது முற்றிலும் உண்மையும்கூட. அதனால் புலிகளுக்கு ஓய்வு கொடுக்கவிடாமல் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட இராணுவ நடவடிக்கைகளை இடைவிடாது செய்துகொண்டுள்ளனர். புலிகளைத் தொடர்ச்சியாக முன்னரங்க நிலைகளில் மினக்கெடுத்துவதில் இராணுவம் ஓரளவு வெற்றியும் பெற்றுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது.

புலிகளுக்கு இதில் பாதகங்கள் அதிகமுள்ளபோதும் சாதகமும் உள்ளது. கட்டாய ஆட்சேர்ப்புத் திட்டத்தில் ஐயாயிரம் வரையான புதிய உறுப்பினர்களைப் புலிகள் திரட்டியுள்ளார்கள். அவர்கள் ஓரளவுக்கு யுத்தசூழ்நிலைகளுக்குப் பழக்கப்பட்டால்தான் அவர்களை நம்பி பெரியதொரு யுத்தத்தை நடத்த முடியும். புலிகள் இயக்கம் ஒருபோதும் இப்பெருந்தொகையில் புதிய உறுப்பினர்களைத் திரட்டியதில்லை. யாழ்ப்பாண இடப்பெயர்வை அண்டிய நாட்களில் ஆயிரத்து ஐநூறு வரையானவர்கள் இணைந்தமைதான் அதிகபட்சமாக இருந்திருக்க முடியும்.
இப்போது அணித்தலைவர்கள் என்ற நிலையில்பார்த்தால் புலிகள் இயக்கத்தில் குறைபாடுண்டு. திடீரென ஐயாயிரம் பேருக்கான அணித்தலைவர்களைத் தயார்ப்படுத்தும் நிலையில் இயக்கம் இருக்க வாய்ப்பில்லை. யுத்தநிறுத்தகால நீண்ட இடைவெளியில் அணித்தலைவர்கள் பலர் விலத்தியமையும், ஏராளமானோர் திருமணம் புரிந்திருப்பதும் அணித்தலைவர்கள் எண்ணிக்கையில் ஒரு வீழ்ச்சியே. எனவே புதிய உறுப்பினர்கள் சண்டைச் சூழ்நிலைக்குப் பழக்கப்படவும் அவர்களுள் கீழ்மட்ட அணித்தலைவர்களையாவது அடையாளம் கண்டு உருவாக்கவும் சிறிது காலம் தேவை. அதேவேளை அது பெருஞ்சமர்களற்ற ஆனால் யுத்தசூழ்நிலையுடன் கூடிய காலமாகவும் தேவை. அவ்வகையில் தற்போது முன்னணிக் காப்பரண்களில் நடைபெறும் சிறுசிறு மோதல்கள் ஒருவகையில் புலிகளுக்குச் சாதகமே. இப்புதியவர்களில் இரண்டாயிரம் பேராவது குறைந்தது நாலைந்து மாதங்களாவது முன்னணிக் களத்தில் நின்ற அனுபவம் பெற்றிருப்பார்கள். ஆனால் இது போதாது என்றே தோன்றுகிறது. புதிதாக இணைந்தவர்களின் போரறிவும் அனுபவமும் திருப்தி தரும்வகையிலுள்ளதென்று புலிகள் கருதும்பட்சத்தில் நிலமீட்புச்சமரைத் தொடங்க ஏதுவான சூழ்நிலையொன்று உள்ளது. (ஆனால் போதுமானதென்று எனக்குத் தோன்றவில்லை.)

ஆனால் மறுவளத்தில் அணிகளை பின்தளத்தில் ஒருங்கிணைத்து மாதிரிப் பயிற்சிகள அளித்து பெரும் சமருக்குத் தயார்ப்படுத்த முடியாத நிலையை தற்போதைய நடவடிக்கைகள் புலிகளுக்கு ஏற்படுத்தியுள்ளமையானது ஒரு பிரதிகூலமே.

ஆனாலும் ஒன்றை நோக்க வேண்டும். ஓயாத அலைகள் -3 தாக்குதல் புலிகளால் தொடங்கப்பட்டபோது அனைத்து அணிகளும் எதிரியை எதிர்பார்த்துக் காப்பரணில் நின்றவைதாம். எந்தவிதமான மாதிரிப்
பயிற்சிகளும் பின்னணியில் நடத்தப்படவில்லை. சரியான திட்டங்கள் வகுக்கப்பட்டு சிறப்பணிகள் சரியான இடங்களுக்கு ஊடுருவியபின் காவலரணில் நின்ற படையணிகளைக் கொண்டே எதிரிமீதான தாக்குதல் தொடங்கப்பட்டு தொடர்ந்து நடத்தப்பட்டது. அவ்வகையில், ஓயாத அலைகள் -3 தாக்குதலைத் தொடங்கிய லெப்.கேணல் ராகவன் தலைமையிலான சாள்ஸ் அன்ரனிப் படைப்பிரிவின் ஒரு தொகுதியைத் தவிர வேறு தாக்குதலணிகளுக்கு அச்சமரைப் பற்றி ஏதும் தெரிந்திருக்கவில்லை.

இன்றைய சூழ்நிலையும் அப்படித்தான். யாழ்ப்பாணத்தின் மீது தாக்குதலைத் தொடுப்பதாக இருந்தால்தான் பெரியளவில் மாதிரிப்பயிற்சிகள் தேவைப்படும். வன்னியின் தென்முனையில் எங்காவது தாக்குதல் தொடங்குவதாக இருந்தால் அணிகளைக் கொண்டு மாதிரிப்பயிற்சிகள் செய்யவேண்டிய தேவையில்லை. சரியான வேவுத்தகவல்கள் திரட்டப்பட்டு திட்டம் தீட்டப்பட்டு கரும்புலிகள் உட்பட சிறப்பு அணிகளை ஊடுருவவிட்டு, பின் களமுனையில் நிற்கும் தாக்குதலணிகளைக் கொண்டே சமரைச் செய்யலாம்.

தற்போது வன்னிக்களமுனையில் போர் உதவிப்படை வீரர் என்ற நிலையில் சில வீரச்சாவுகள் நிகழ்வதை வைத்துப் பார்க்கும்போது புலிகளின் படையணிகள் சில பின்தளத்துக்கு நகர்த்தப்பட்டிருப்பதை ஊகிக்க முடிகிறது. அதேவேளை இராணுவ முன்னரங்கப் பகுதிகளில் நடக்கும் - இராணுவத்தினரின் முன்னேற்ற முயற்சியல்லாத தாக்குதற் சம்பவங்கள் வேறொன்றைச் சொல்கின்றன. இச்சம்பவங்களில் புலிகளின் இழப்புத் தொகை தொடர்பாக சிறிலங்கா அரசு வெளியிடும் எண்ணிக்கைகள் ஏமாற்றுவேலை என்பது உண்மை. அதேவேளை புலிகளின் வேவுநடவடிக்கைகள் இப்பகுதிகளில் நடப்பதையே இச்சம்பவங்கள் காட்டுகின்றன.

மேலும் அனுராதபுர வான்படைத்தளம் மீதான தாக்குதலின் மூலம் சிங்களத்தலைமை திகைத்திருக்கிறது. வடபோர்முனையிலுள்ள இராணுவத்தினரின் மனோவலிமை சிறிதாவது ஆட்டம் கண்டிருக்குமென்பதும் உண்மை. மறுவளத்தில் புலிகளுக்கும் அவர்கள் சார்ந்த மக்களுக்கும் இத்தாக்குதல் பெரும் உளப்பலத்தை அளித்துள்ளதென்பதும் உண்மை. யாழ்ப்பாண முன்னரங்கைப் போலவே வன்னியின் தென்முனையும் மிக இறுக்கமான முறையில் இராணுவத்தினரால் பாதுகாக்கப்படுகிறதென்ற மாயை கலைந்துள்ளது. அனுராதபுரத்தாக்குதலுக்கான வேவு நடவடிக்கைகளைச் செய்ததோடு அதற்கான அணிகளையும் வெடிபொருட்களையும் இந்தக் காப்பரண் வரிசைக்கூடாகவே புலிகள் நகர்த்தியுள்ளனர் என்ற சேதியும் இதனுள் உள்ளது. அவ்வகையில் நீண்டகால வேவுப்பணிகள் இக்காவலரண் வரிசைகள் ஊடாக நடந்துள்ளன.

ஆகவே இந்த மாரி காலமும், ஓரளவுக்குப் புதியபோராளிகள் அடிப்படையான போரறிவும் அனுபவும் பெற்றுள்ளதும் புலிகளின் வலிந்த தாக்குதலுக்கான சாதக அம்சங்களைக் கொண்டுள்ளன. அத்தோடு, மாரிகாலத்தை இராணுவரீதியில் சாதகமாக்க வேண்டுமென்ற குறிக்கேள் முக்கியமானதாக இருந்தால் புலிகளால் எந்த நேரமும் தாக்குதல் தொடங்கப்படலாம் என்ற நிலையுள்ளது. ஆனாலும் வன்னியின் கடைசிக் கையிருப்பிலும் புலிகள் கைவைத்துவிட்டநிலையில் - இனிமேல் புதிதாக மக்கள் வாழிடங்களைக் கைப்பற்றினாலொழிய ஆட்பலத்தைத் திரட்ட முடியாது என்றநிலையில் - கண்மூடித்தனமாக புலிகள் செயலில் இறங்கமாட்டார்கள் என்பதை நம்பலாம். குறைந்தளவு இழப்போடு வெற்றி உறுதி என்று தெரியும்பட்சத்தில்தான் புலிகள் தாக்குதலைத் தொடங்குவார்கள்.

களநிலையில் புலிகளின் வலிந்த தாக்குதலைப் பிற்போடும் ஓரம்சம் புலிகளின் ஆயுத வழங்கல்களே. அண்மைக்காலத்தில் சர்வதேசக்கடற்பரப்பில் புலிகளின் ஆயுதக்கப்பல்கள் சில அழிக்கப்பட்டுள்ளமை உண்மையே. அனால் சிறிலங்கா அரசு சொல்வதைப்போல புலிகளின் ஒட்டுமொத்த ஆயுதக்கப்பல்களையும் அழித்துவிட்டோமென்று சொல்வது சிங்களம் தனக்குத்தானே முதுகுசொறியும் வேலைதான். இன்னும்சில வாரங்களில் இன்னொரு கப்பலையும் அழித்துவிட்டோமென்று அறிக்கைவிடத்தான் போகிறார்கள்.
இந்த ஆழ்கடல் நடவடிக்கைகள் புலிகளின் ஆயுத வழங்கல்களுக்குப் பின்னடைவே. ஆனால் அது எவ்வளவுதூரம் அவர்களைப் பாத்தித்தது என்பதை வரும் காலம் சொல்லும். வேறு வழங்கல்கள் கிடைக்காதவிடத்து புலிகளால் தற்போது பெரியதொரு நிலமீட்புச் சமரைச் செய்ய முடியாது. அவர்களுக்கான வழங்கல் காலந்தாழ்த்தியாவது கிடைக்குமென்பது உறுதியே. அதேவேளை கடல்வழி ஆயுத வினியோகம சரிவராது என்ற பட்சத்தில் சிறிலங்கா அரசாங்கத்தின் ஆயுதக்களங்சியங்களைக் கைப்பற்றியே ஆகவேண்டுமென்ற நிலைக்குப் புலிகள் தள்ளப்பட்டால் அவர்களுக்கு வேறு வழியில்லை.
ஆனால் களநிலைவரத்தை வைத்துப்பார்க்கும்போது புலிகள் பெரியளவில் வெடிப்பொருள் பற்றாக்குறையைச் சந்தித்துள்ளதாகத் தெரியவில்லை.

மறுவளத்தில் அரசியற்களத்தில் நிலைமை வேறுமாதிரி இருப்பதாகப்படுகிறது. நிலமீட்புத் தாக்குதலை நடத்துவதைவிட பொறுமையாக இருப்பது சிறந்தது எனக் கருதுமளவுக்குச் சில விடயங்கள் உள்ளன.

அவைபற்றிப் பிறகு பார்ப்போம்.

Labels: அரசியல், இராணுவ ஆய்வு, நிலைவரம்

Posted by ஈழவன் at 10/31/2007 02:57:00 AM | Permalink | Comments

தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளால் 'எல்லாளன் நடவடிக்கை' எனப் பெயர்சூட்டி நடத்தப்பட்ட அதிரடித் தாக்குதல் நடந்து ஒருவாரம் கடந்துவிட்டது. இன்னமும் அதன் அதிர்வலைகள் அடங்கவில்லை. இப்போதைக்கு அடங்கப்போவதுமில்லை. மிகமிக முக்கியமானதொரு காலகட்டத்தில் இச்சம்பவம் நடந்துள்ளது. ஈழப்போராட்டத்தின் தேக்கநிலையை உடைத்தெறிந்த முக்கியமானதொரு சம்பவம் இதுதான்.

1.
பொருளாதார ரீதியில் பார்த்தால் சிறிலங்கா அரசுக்குப் பெருமிழப்பை ஏற்பத்திய தாக்குதல் வரிசையில் இரண்டாம் இடத்தில் இப்படை நடவடிக்கை வரும். ஜூலை 24, 2001 இல் கட்டுநாயக்கா விமானப்படைத் தளத்தின் மீதான தாக்குதலிலேயே அதிகபட்ச பொருளாதார இழப்பை சிறிலங்கா அரசு சந்தித்திருந்தது.
மாறாக விமானப்படையினருக்கு ஏற்பட்ட இழப்பு எனப்பார்த்தால், கட்டுநாயக்கா மீதான தாக்குதலும் எல்லாளன் படைநடவடிக்கையும் கிட்டத்தட்ட ஒரேயளவான பரிணாமத்தைக் கொண்டிருக்கின்றன. ஆனால் காலம், இடம் என்பவற்றைப் பொறுத்து இவையிரண்டும் வேறுபடுகின்றன.

2.
புலிகள் தரப்பில் அதிகபட்சமான கரும்புலிகள் ஒரேதாக்குதலில் பலியான சம்பவம் எல்லாளன் படைநடவடிக்கைதான். இதுவரை 13 கரும்புலிகளே அதிகபட்சமாக ஒருநடவடிக்கையில் வீரச்சாவடைந்துள்ளனர்.
பூநகரி கூட்டுப்படைத்தளம் மீதான விடுதலைப்புலிகளின் 'தவளை நடவடிக்கைக்கு ஆதரவாக பலாலி விமானப்படைத்தளம் மீது '11.11.1993 அன்று நடத்தப்பட்ட கரும்புலித் தாக்குதலில் 13 கரும்புலிகள் வீரச்சாவடைந்தனர்.

01.02.1998 அன்று கிளிநொச்சிப் படைத்தளம் மீதான விடுதலைப்புலிகளின் தாக்குதலுக்கு வலுச்சேர்க்கும் வகையில் ஆனையிறவுத் தளம் மீதான கரும்புலித் தாக்குதலிலும் கிளிநொச்சி மீதான வாகனக் கரும்புலித் தாக்குதலிலும் லெப்.கேணல் சுபேசன் உட்பட மொத்தமாக 13 கரும்புலிகள் வீரச்சாவடைந்தனர்.

அதற்கு அடுத்தபடியாக அதிக கரும்புலிகள் வீரச்சாவடைந்த சம்பவம் 29.10.1995 அன்று சூரியக்கதிர் நடவடிக்கைப் படையினருக்கு எதிராக அளவெட்டிப் பகுதியில் நடத்தப்பட்ட தாக்குதலில் 11 கரும்புலிகள் வீரச்சாவடைந்தனர்.

இம்மூன்று தாக்குதல்களுமே தாக்குதல் நோக்கத்தை நிறைவேற்ற முடியாமல் முற்றுமுழுதாகத் தோல்வியில் முடிவடைந்தவை.
இவற்றையெல்லாம் கடந்து அதிகபட்சமாக 21 கரும்புலிகள் ஒரே தாக்குதலில் வீரச்சாவடைந்த சம்பவம் 'எல்லாளன் நடவடிக்கை' ஆகும். ஆனால் இங்கு நோக்கம் முற்றுமுழுதாக நிறைவேற்றப்பட்டுள்ளமை குறிப்பிடத்தக்கது.

3.
இதற்கு முன்பு இதேயளவில் கரும்புலிகள் நடவடிக்கைக்குச் சென்றிருந்தாலும், பலர் திரும்பி வந்திருக்கிறார்கள். எடுத்துக்காட்டாக கிளிநொச்சித் தாக்குதலுக்கு உறுதுணையாக ஆனையிறவுக்குச் சென்ற அணியினரில் சிலர் திரும்பி வந்திருந்தார்கள். 'ஓயாத அலைகள் -3' வன்னியில் தொடங்கியபோது பெருமளவில் தாக்குதல் நடவடிக்கையில் ஈடுபட்ட கரும்புலிகள் இழப்புக்கள் ஏதுமின்றித் திரும்பி வந்திருந்தார்கள். பளையிலிருந்த ஆட்லறித் தளத்தை அழிப்பதற்கென 11 பேர் கொண்ட கரும்புலியணி சென்றிருந்தது. வெற்றிகரமாக 11 ஆட்லறிகளைத் தகர்த்தபோதும் இருவர் மட்டுமே களத்தில் இறக்க, மிகுதி ஒன்பதுபேரும் திரும்பி வந்திருந்தனர்.

ஆனால் எல்லாளன் படைநடவடிக்கையில் எவரும் திரும்பிவருவதில்லையென முன்பே முடிபு செய்யப்பட்டிருப்பதாகவே தெரிகிறது. தாக்குதலில் ஈடுபட்ட அனைவரும் இறக்கும்வரை சண்டைசெய்வதாகவே திட்டம் தீட்டப்பட்டுள்ளது. (தற்போது சில 'ஆய்வாளர்கள்' கூறுகிறார்கள், சிலர் தப்பி வந்திருப்பதாக. அதற்கான சாத்தியங்களுள்ளன. ஆனால் அவர்கள் தாக்குதலணியுடன் சென்று வழியனுப்பிய வீரர்களாகவும், வேவு வழிகாட்டிகளாகவுமே இருப்பர். தளத்தினுள் ஊடுருவி தாக்குதல் நடத்தியவர்கள் எவரும் திரும்பவில்லையென்பதை உறுதியாகக் கூறலாம்.)

21 பேரைக் கொண்ட தாக்குதலணியை அனுப்புமளவுக்கு இலக்கு மிக முக்கியமானதே. படையிருடன் சண்டைசெய்து இடங்களைக் கைப்பற்றுவதோடு, தொடர்ந்தும் சண்டைசெய்தபடியேதான் விமானங்களைத் தேடித்தேடி அழிக்க வேண்டிய தேவையுமுள்ளது. திட்டமிட்டபடி தாக்குதலணிகள் சரியான இடங்களுக்கு ஊடுருவ முன்னரே எதிரி சண்டையைத் தொடங்கினாலும்கூட எப்படியாவது அவற்றை முறியடித்து இலக்குகள் அழிக்கப்பட வேண்டும். எனவே ஆட்தொகை என்பது இங்கு அதிகமாகத் தேவைப்பட்டுள்ளது.

ஆனால் திரும்பி வருவது பற்றி யோசிக்காமைக்கு இலக்கின் அமைவிடத்தைவிட தற்போதைய களநிலைவரம் தான் முக்கிய காரணம். அமைவிடத்தைப் பொறுத்தவரை, அது வன்னியின் கட்டளைப் பணியகத்திலிருந்து சற்றுத் தூரத்திலுள்ள பகுதி. புலிகளின் தென்முனைக் காவலரண் வரிசையிலிருந்து குறுக்காகக் பார்த்தாற்கூட65 அல்லது 70 கிலோமீற்றர்கள் வரை வரும். நகர்வுப் பாதையென்று பார்த்தால் 100 கிலோமீற்றர்கள் வரை வரலாம். ஆனால் இத்தூரமென்பது புலிகளுக்கு இயலாத காரியமன்று. மட்டக்களப்பிலிருந்து வன்னிவரை நூற்றுக்கணக்கான புலிகள் பலதடவை நடந்த வரலாறுண்டு. அனுராதபுரத்தில் தாக்குதல் நடத்திய அணிகூட நடந்தேதான் இலக்கை அடைந்தார்கள். எனவே விடிவதற்குள் காட்டுக்குள் புகுந்துகொண்டால் வன்னி வந்துசேர்வது முடியக்கூடிய காரியமே.

இங்கு முக்கியமாகக் கவனிக்கப்பட வேண்டியது, தப்பிவரவேண்டுமானால் வெளிச்சம் வரமுன்பு தளத்தை விட்டு வேளியேறிவிட வேண்டுமென்பது. தாக்குதல் தொடங்கியபின் குறிப்பிட்ட நேரத்துக்குள் முகாமைச் சுற்றி படையினர் குவிக்கப்பட்டு கண்காணிப்பு இருக்கும். எனவே தப்பிவருவோர் அந்தச் சுற்றில் சண்டையொன்றை எதிர்கொள்ள நேரிடலாம்.

அடுத்து, தற்போதைய களநிலைவரத்தைக் கவனத்திற் கொண்டால், பெரிய வெற்றியொன்றை உறுதிப்படுத்த வேண்டிய நிலையில் புலிகள் இருக்கிறார்கள் என்பது தெளிவாகும். அரைகுறையாக இன்றி முழுமையான வெற்றியொன்றை உறுதிப்படுத்த வேண்டும். அண்மைக்காலமாக இராணுவ நோக்கில் ஏற்பட்ட பின்னடைவுகள் மத்தியில் மேலும் ஓர் அரைகுறைத் தாக்குலொன்றை நடத்தி முடிக்க புலிகள் விரும்பவில்லை. மேலும் மிகநீண்டகாலமாகத் தயாரிக்கப்பட்ட, அதிக எதிர்பார்ப்புடன் காத்திருந்த ஓர் இலக்கை முற்றுமுழுதாக அழிக்க வேண்டிய தேவையுமிருந்தது. தாக்குதல் தொடர்பாக திரு. வே. பிரபாகரன் வெளியிட்டதாக வெளிவந்த கருத்துக்கள் இதனைத் தெளிவாக உணர்த்தும். அத்தோடு இத்தாக்குதலை தலைமை தாங்கிய லெப்.கேணல் இளங்கோவும், லெப்.கேணல் வீமனும் பிரபாகரனின் மெய்ப்பாதுகாவலர்களாகக் கடைமையாற்றியவர்கள். தமது நேசிப்புக்கும் நம்பிக்கைக்குமுரிய இருவரை இத்தாக்குதலுக்கென பிரபாரகன் தெரிவு செய்து அனுப்பியிருந்தார். மீளமுடியாத ஓர் இக்கட்டடில் இருந்த போராட்டத்தில் மிகப்பெரும் தடைநீக்கியாக இத்தாக்குதல் விளங்குகிறது என்பது மறுக்க முடியாத உண்மை. இனி ஒருபோதும் மீண்டும் ஒரு சந்தர்ப்பம் வாய்க்கப் போவதில்லை. எனவே பங்குபற்றும் அணியினர் திரும்பி வருவது பற்றிய கவலையின்றி இயலுமானவரை முற்றுழுதாக முகாமைத் தகர்ப்பதென்பதே குறியாய் இருந்தது.

4.
இந்தத் தாக்குதலை ஒரு கூட்டுப்படை நடவடிக்கையாக புலிகள் அறிவித்ததோடு அதை நடத்திக்காட்டியிருக்கிறார்கள். புலிகளின் விமானப்படை சில குண்டுகளை வீசியிருக்கிறது. ஆனால் புலிகளின் விமானப்படை சண்டைக்களத்தில் எந்தவொரு தாக்கத்தையும் ஏற்படுத்தவில்லையென்பதே உண்மை. வவுனியாவிலிருந்து புறப்பட்ட உலங்குவானூர்தியொன்று வீழ்ந்து நொருங்கக் காரணமாக இருந்ததொன்றே தமிழீழ விமானப்படையின் 'எல்லாளன் படைநடவடிக்கை' யின் நேரடிப் பங்களிப்பு.
உண்மையில் இத்தாக்குதலுக்கு விமானப்படையைப் பயன்படுத்தியிருக்க வேண்டிய தேவை புலிகளின் விமானங்கள் "களத்துக்கு வந்த நேரத்தில்" இருக்கவில்லை.

ஆனால் இந்த விமானத்தாக்குலானது கருத்துலகில் மிக்பெரும் மாற்றத்தை உண்டுபண்ணியுள்ளது. குண்டுவீச வேண்டிய இலக்கில் தமது பாதுகாப்பு முற்றாக உறுதிப்படுத்தப்பட்ட பின்னர் புலிகள் தமது விமானங்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளார்கள். இதைவிட்டால் இன்னொரு அருமையான சந்தர்ப்பம் கிடைப்பது கடினமே. புலிகளின் விமானப்படைத்திறன் மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது என்ற கருதுகோள் பெருமளவானோரிடம் ஏற்பட்டுள்ள நிலையில், தாம் இன்னும் இயங்குதிறனுடன் உள்ளோம் எனக் காட்ட வேண்டிய தேவையும் புலிகளுக்கு இருந்தது. கிடைத்த சந்தர்ப்பத்தைச் சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டார்கள்.

உண்மையில் தரையில் நடத்தப்பட்ட தாக்குதல்களால் மட்டுமே சிறிலங்காப் படையினருக்குச் சேதங்கள் ஏற்பட்டன. ஆனால் பன்னாட்டு ஊடகங்களில் புலிகளின் விமானப்படையின் குண்டுவீச்சே முதன்மைப் படுத்தப்பட்டது. தாக்குதல் தொடங்கியபின் பன்னாட்டுச் செய்திநிறுவனங்கள் வெளியிட்ட முதற்கட்டச் செய்தியில் புலிகளின் விமானப்படை தாக்குதல் நடத்துவதாகவே செய்திகள் வெளியிட்டன. புலிகளின் விமானப்படை குறித்த ஆச்சரியமே முதன்மைப்படுத்தப்பட்டது. சிறிலங்கா அரசாங்கம் எதிர்கொண்ட விமர்சனங்களும் பெரும்பான்மையானவை புலிகளின் விமான்ப்படை பற்றியதாகவே இருந்தன.

நேரடியாக தாக்குதலில் எந்த மாற்றத்தையும் ஏற்படுத்தாவிட்டாலும் தமது விமானப்படை மூலம் கருத்துலகில் மிகப்பெரிய மாற்றமொன்றை ஏற்படுத்தியுள்ளனர் புலிகள்.

5.
இத்தாக்குதல் இடம்பெற்ற காலம் மிக முக்கியமானது. சிறிலங்கா அரசு புலிகளை பலவீனப்படுத்திவிட்டதாகவும், இன்னும் சிலமாதங்களில் அவர்களின் கதை முடிகிறது என்றும் கதைவிட்டுக்கொண்டிருந்த காலத்தில் இது நடந்துள்ளது. ஆனால் இதுதான் காலம் தொடர்பான முக்கிய காரணி என்றில்லை.
வேறுவகையில் இத்தாக்குலின் காலம் முதன்மை பெறுகிறது.
வன்னிமீதான சிறிலங்காப் படைகளின் பெரும் படையெடுப்பொன்றை சிலமாதங்களுக்கு ஒத்திவைத்திருப்பதே இத்தாக்குதலின் காலம் தொடர்பான முக்கிய கூறு.

சிறிலங்காப் படைகளின் முன்னேற்ற முயற்சிப்புக்களும் அவற்றுக்கெதிரான புலிகளின் தற்காப்புத் தாக்குதல்களும் விடுதலைப் போராட்ட அமைப்புக்குப் பாதகமானவை. தமது வலு முழுவதையும் தற்காப்புத் தாக்குதல்களிலேயே செலவிட வேண்டியநிலை நிச்சயம் விடுதலைப் புலிகளுக்குப் பெரும் பாதகமான விடயம். அதைத் தெரிந்தே புலிகளுக்கு ஓய்வு கொடுக்கவிடாமல் சிறிலங்காப் படைகள் தொடர்ச்சியான நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்ட வண்ணமுள்ளன.
தமது மனித வளத்தையும், ஆயுத பலத்தையும் எதிரியின் முன்னேற்ற முயற்சியை முறியடிப்பதில் செலவிட்டுக்கொண்டிருந்தால், நிலமீட்பு என்ற முயற்சியைச் செய்வதற்குரிய வளங்கள் பற்றாக்குறையா இருக்கும். அதுவும் தற்போது சர்வதேசக் கடற்பரப்பில் புலிகளுக்கு ஏற்பட்ட பின்னவடைவுகள் களநிலைமையை இன்னும் பாதித்துள்ளது.
தற்போதைய நிலையில் எதிரியின் பாரிய முன்னெடுப்புக்களை முற்கூட்டியே தடுத்து நிறுத்த வேண்டிய தேவை புலிகளுக்கு அவசரமாக உள்ளது.
'எல்லாளன் படைநடவடிக்கை' அதைச் செவ்வனே செய்துள்ளது.
ஆங்காங்கே வழமையாக படையினர் செய்யும் சில மட்டுப்படுத்தப்பட்ட நடவடிக்கைகளை விடுத்து வன்னிமீது பெருமெடுப்பில் ஒரு கூட்டுப்படைநடவடிக்கையை சிறிலங்கா அரசு உடனடியாகச் செய்ய வாய்ப்பில்லை.

இராணுவத்தின் பெரிய முன்னேற்ற நடவடிக்கைகள் அற்றதான ஒரு காலப்பபகுதியைப் புலிகள் ஏற்படுத்திக் கொண்டுள்ளார்கள். இந்தக்காலப்பகுதி விடுதலைப் போராட்டத்தின் அடுத்த கட்டப் பாய்ச்சலுக்குரிய தாயர்ப்படுத்தற் காலப்பகுதி. இதை எதிரியும் நன்கு உணர்ந்துள்ளான். புலிகளுக்குக் கொடுக்கும் காலஅவகாசம் தமக்குரிய மிகப்பெரிய ஆபத்தென்பதால் அதை எப்பாடு பட்டாவது முறியடிக்க சிறிலங்கா இராணுவமும் அவர்களின் தலைமையும் முயலும்.

சரியான தயார்ப்படுத்தலின்றி அவசரஅவசரமாக படைநடவடிக்கையை சிறிலங்கா அரசு தொடங்கலாம். ஆனால் அப்படி நடந்தால் மிகக்கடுமையான இழப்பை சிங்களப்படைகள் சந்திக்குமென்பது வெளிப்படை.
மகிந்த அரசாங்கம் கட்டிவைத்திருக்கும் மாயை விரைவில் கலையும் காலம் வரும். எந்தவொரு தோல்வியும் தாம் கட்டிவைத்திருக்கும் மாயையை உடைத்துவிடும் என்ற காரணத்தால்தான் இவ்வளவுகாலமும் வன்னிமீதான தமது நடவடிக்கையை மகிந்த சகோதரர்கள் தள்ளிப்போட்டு வந்தனர்.
தலைக்கு மேல வெள்ளம் போனா சாணென்ன முழமென்ன என்ற கணக்காக 'அனுராதபுரமே போட்டுதாம், இனியென்ன?' என்ற சலிப்போடு, சிலவேளை மோட்டுத்தனமான முயற்சியொன்றில் மகிந்த சகோதரர்கள் இறங்கக்கூடும்.

Posted by ஈழவன் at 10/29/2007 05:27:00 AM | Permalink | Comments